به گزارش سایت ورزش بانوان؛ چندین روز از دستیابی تیم ملی فوتسال بانوان جمهوری اسلامی ایران به جایگاه قهرمانی در جام ملت های آسیا، که به راستی می توان آن را یک قهرمانی تاریخی نامید، می گذرد.
سرکار خانم هیلدا حسینی خواه، گزارش خود تحت عنوان «تیم ملی فوتسال بانوان و یک آینده درخشان» که در روزنامه جام جم منتشر کرد را با عبارت فوق آغاز کرد.
وی در ادامه این گزارش نوشت: بعد از پایان و خوابیدن تب و تاب این قهرمانی، اکنون تیم ملی فوتسال بانوان ایران به جام جهانی کوچک می اندیشد؛ رقابت هایی که قرار است امسال در گواتمالا برگزار شود.
بانوان فوتسالیست کشورمان، تجربه بازی در دو دوره جام جهانی کوچک را دارند. نخستین بار این اتفاق در سال 2013 افتاد و دومین بار در سال 2014. این دو دوره نخستین و دومین دوره رقابت های جام جهانی کوچک محسوب می شد، اما سومین دوره بدون حضور ایران برگزار شد.
سومین دوره جام جهانی فوتسال به میزبانی کاستاریکا برگزار شد که بدلیل دوری مسافت، فدراسیون تیم را به رقابت ها اعزام نکرد. اکنون با توجه به قهرمانی تیم ملی فوتسال بانوان ایران در نخستین دوره جام ملت های آسیا، دیگر بهانه ای برای اعزام نکردن تیم وجود ندارد، اما همین تیم، دو سال پیش، پس از نایب قهرمانی در رقابت های داخل سالن آسیا به حال خود رها شد. اکنون قرار است دوباره این اتفاق بیفتد؟
بازگشت دوباره یک تی
تیم ملی فوتسال بانوان دو سال پیش پس از پایان رقابت های داخل سالن آسیا که با نایب قهرمانی آنها همراه بود با افت مقطعی روبه رو شد. نیلوفر اردلان، کاپیتان تیم ملی فوتسال بانوان ایران که البته در جام ملت های آسیا غایب بود در این باره به جام جم ورزشی گفت:
تیم ملی تا مدتی پس از بازگشت از رقابت های داخل سالن آسیا نتایج غیرقابل قبولی به دست می آورد، اما خوشبختانه تیم دوباره قوت گرفت و شاکله اصلی تیم برگشت. تیم با قدرت راهی جام ملت های آسیا شد، اما امیدواریم با این قهرمانی به خودمان غره نشویم. الان ما تیم پنجم دنیا هستیم.
ما باز هم توانایی داریم ژاپن را نه فقط در فینال جام ملت های آسیا که هر جای دیگری هم شکست بدهیم. تیم ملی فوتسال زنان روسیه نیز آبان به تهران می آید تا در مقابل ما بازی تدارکاتی برگزار کند. با این تدارکات ما می توانیم در گواتمالا سوم یا حداقل چهارم شویم.
بهترین مقامی که تیم ملی فوتسال ایران در دو دوره حضور خود در جام ملت های آسیا به دست آورد هفتمی بود. تیم ملی فوتسال بانوان ایران پیشرفت کرده است و قهرمانی در آسیا بزرگ ترین دلیل این پیشرفت محسوب می شود. با این تفاسیر می توان پیش بینی کرد تیم ملی فوتسال بانوان در گواتمالا مقامی بالاتر از دوره های پیشین به دست بیاورد. اگر بانوان فوتسالیست ایرانی بتوانند در این رقابت ها از سکو بالا بروند و طبق ادعای اردلان سوم شوند آن گاه اتفاق جالبی در تاریخ ورزش بانوان ایران می افتد، برای نخستین بار یک ورزش تیمی در رقابت های جهانی روی سکو می رود.
1375؛ مبدا تیم ملی
سال 1375 فوتسال بانوان در ایران برای نخستین بار راه اندازی شد. این اتفاق ابتدا در تهران افتاد و سپس به شهرهای دیگر هم رسید. تیم ملی نیز مدتی بعد تشکیل شد و بازیکنانی نظیر اردلان، اقبال و زیور بابایی جزو نسل اول بازیکنان تیم ملی فوتسال بانوان هستند.
این تیم طی 19 سال قهرمان غرب آسیا شد، به تورنمنت های بین المللی راه یافت، حضور در جام جهانی را تجربه کرد، بر سکوی نایب قهرمانی رقابت های داخل سالن آسیا ایستاد و در نهایت هم قهرمانی را در جام ملت های آسیا جشن گرفته است. این یک نمودار کاملا صعودی است.
اگر همه چیز طبق روال چند سال گذشته پیش برود آن گاه باید گفت تیم ملی فوتسال بانوان ایران در رقابت های جام جهانی صاحب مقام می شود. سارا شیربیگی، عضو تیم ملی فوتسال بانوان ایران در این ارتباط به جام جم گفت: مقام آوری در جام جهانی خیلی سخت است، اما دور از دسترس نیست. اغراق نیست اگر بگوییم ما هم اکنون یکی از برترین تیم های دنیاهستیم. حتی می توانیم بهترین هم باشیم، اما برای رسیدن به این شرایط باید خیلی روی تیم کار کنیم.
فرزانه توسلی، فهیمه زارعی، نسیمه غلامی، فرشته کریمی، فاطمه اعتدادی و نیلوفر اردلان، ارکان تیم ملی فوتسال بانوان ایران هستند. توسلی نه تنها برترین دروازه بان جام ملت های آسیا بلکه یکی از برترین بازیکنان این تورنمنت بود. اگر قرار بود جایزه برترین بازیکن این رقابت ها به بازیکنی غیر از فرشته کریمی برسد قطعا توسلی بهترین گزینه ممکن بود.
بازیکنان دیگری همچون زارعی، غلامی، اعتدادی و اردلان نیز سال هاست در ترکیب تیم ملی فوتسال بانوان می درخشند. این تیم در جام جهانی شانس زیادی دارد، اما در این میان یک نکته بسیار مهم نادیده گرفته شده است؛ پرورش نسل جدید تیم ملی فوتسال بانوان. اردلان در این باره تاکید می کند: اکنون ما باید روی رده های پایه برنامه ریزی کنیم. بسیاری از بازیکنان تیم ملی یک، دو یا نهایت چهار سال دیگر بتوانند بازی کنند.
به همین دلیل باید بر رده های پایه برنامه ریزی کنیم. کفاشیان و عرب عامری (نایب رئیس فدراسیون در امور بانوان) باید به فکر تیم های پایه و تشکیل تیم دوم برای تیم ملی فوتسال باشند. فوتسال از همان زمانی که راه افتاد حرف های زیادی برای گفتن داشت. حیف است این رشته به حال خود رها شود.
همین الان تعداد زیادی از بازیکنان 14، 15 ساله با من تماس می گیرند، اما من به آنها می گویم واقعا تیم یا جای دیگری ندارم که به آنها معرفی کنم. این دخترها واقعا حیف هستند. اگر کسی به آنها بها بدهد تا 20 سالگی به مرز حرفه ای بودن می رسند. تیم های ما با تشکیل تیم های پایه باید ریشه دارتر شوند.
حرف های کاپیتان تیم ملی فوتسال بانوان ایران قابل تامل است. شاید تیم ملی فوتسال بانوان در جام جهانی 2016 گواتمالا روی سکو برود، اما پس از آن چه؟ قطعا اردلان، کریمی، زارعی، غلامی و توسلی برای همیشه نمی توانند در تیم ملی فوتسال بازی کنند. باید تیم دومی پشت سر آنها وجود داشته باشد که هنوز این اتفاق نیفتاده است.
یک انقلاب دیگر در فوتسال بانوان
جام جهانی قرار است از سال 2018 زیر نظر فیفا برگزار شود و در واقع فیفا متولی برگزاری این رقابت ها خواهد شد. این یعنی فوتسال زنان دنیا کاملا حرفه ای می شود؛ حرفه ای شدن در تمام ابعاد. تیم ملی فوتسال بانوان ایران حالا در مسیری قرار گرفته است که به اوج حرفه ای بودن ختم خواهد شد. آنها باید کار خود را با انگیزه ها و شرایط متفاوت تری از گواتمالا آغاز کنند.
زنان فوتسالیست ایرانی با قاطعیت، قهرمانی خود را در جام ملت های آسیا پیش بینی کردند و حالا با قاطعیت از موفقیت بزرگ خود در جام جهانی فوتسال می گویند. این بار هم می توان روی پیش بینی آنها حساب باز کرد؟
