به گزارش سایت ورزش بانوان ، برای گفت و گو با دختر اول رشته نینجا رنجر، باید راهی یکی از باشگاه های شهرستان شهریار شوم، خانم مربی سالهاست در این باشگاه به کسانی که می خواهند رشته نینجا رنجر کار کنند آموزش می دهد. وارد باشگاه که می شوم، از تعجب خشکم می زند.
چند دختر سیاهپوش، در حال انجام حرکات سخت و نفسگیری هستند که با دیدن آنها فکر می کنم به یک باشگاه بدلکاری قدم گذاشته ام. انجام حرکات آکروباتیک آنها که اتفاقا قوی و محکم به نظر می رسد، هر تماشاگری را به وجد می آورد. بعد از یک ساعت تماشای تمرینات بچه های گروه، با شیهان تینا روشن نیا در گوشه ای از باشگاه می نشینیم و از ورزش هیجان انگیز نینجا رنجر حرف می زنیم.
شیهان تینا روشن نیا
بدلکار یا رزمی کار؟
ماجرای آشنایی خانم « روشن نیا » با رشته نینجا رنجر بر می گردد به سالها پیش، زمانی که ایشان متوجه شدند رشته ای به نام نینجا رنجر به تازگی در ایران شروع به فعالیت کرده، همان روزها بود که تصمیم گرفت وارد این رشته شود و به این خاطر شروع کرد به پرس و جو درباره این ورزش.
«علاقه خاصی به ورزش های رزمی داشتم و همیشه اخبار و مسائل مربوط به این رشته ها را پیگیری می کردم و به همین دلیل خیلی اتفاقی متوجه شدم رشته هیجان انگیزی به نام نینجا رنجر به تازگی کار خود را در ایران شروع کرده است. البته قبلا فیلم هایی درباره نینجا رنجرها دیدهب ودم اما تا آن روز اصلا فکرش را هم نمی کردم که واقعا حرکات و مبارزه های این نینجاها واقعی باشد. فکر می کردم آنها یا آدم فضایی هستند و یا با کمک جلوه های ویژه این حرکات باورنکردنی را به نمایش می گذارند. به همین خاطر وسوسه شدم که سر از کرا ورزشکاران این رشته دربیاورم.
مدتها زمان صرف کردم تا در نهایت موفق شدم کلی اطلاعات درباره این ورزش بدست بیاورم، زمانی که به چشم خودم دیدم استادان این رشته چه کارهای هیجان انگیزی انجام می دهند تصمیم گرفتم در این رشته شروع به فعالیت کنم. زمانی که تمرین هایم را در این رشته شروع کردم به این نتیجه رسیدم که نینجا رنجرکارها، خودشان بدلکارانی حرفه ای هستند و در بیشتر فیلم های رزمی از حرکات آنها تقلید و استفاده می شود.»
شیهان روشن نیا متولد سال ۵۶ است و از سال ۸۲ وارد این رشته شده است. او می گوید: سال ها تمرین مداوم باعث شده که بتواند در این رشته و حتی رشته های دیگر رزمی مقام های گوناگونی را کسب کند.
«در این رشته، هر نوع حرکت زیبایی که فکرش را بکنید داریم، از حرکات پاکور بگیرید تا کار با شمشیر و نانچیکو و حتی کار با اسلحه های سرد دیگر، از دیوار راست بالا می رویم و در یک لحظه می توانیم از روی مانعی بلند بپریم.
استادان رشته نینجا رنجر، از هر سبکی بهترین و تند و تیزترین حرکت ها را انتخاب کرده اند و بعد آنها را با دیگر حرکات ترکیب کرده و به ما آموزش داده اند. برای مثال یک ورزشکار نینجا رنجر کار می تواند در این رشته جالب ترین حرکت های رشته ووشو را یاد بگیرد و سخت ترین حرکت های رشته کیک بوکس را تمرین کند. او حتی می تواند حرکات سرعتی کاراته را هم اجرا کند. به هر حال باید بگویم رشته نینجا رنجر یعنی ترکیبی از دلهره آورترین حرکات ورزش های رزمی.»
رنجرهای متفاوت
دختر نینجا کار، سالهاست که برای رسیدن به این مرحله از مهارت، تمرین های سختی را انجام داده است. او ساعت ها کوهنوردی می کند و مانند یک پارکورکار، حرکات جالب و اکستریمی را تمرین می کند، همچنین در روز حداقل یک ساعت شمشیر به دست می گیرد و تمرینات نمایشی اش را با شمشیر جلو می برد. خانم روشن نیا بعد از هر جلسه تمرین، چندین دقیقه نیز صرف تزکیه ذهن و مدیتیشن می کند.
او می گوید: «دنبال کردن این رشته، روحیه ای ماجراجویانه می خواهد، ورزشکاری که می خواهد وارد این رشته شود، اول از همه باید بداند که شجاع و نترس بودن رکن اصلی این ورزش است و همچنین باید درک کند متفاوت ترین رشته رزمی را انتخاب کرده است و فقط تمرین و اعتماد به نفس می تواند به او کمک کند تا در این رشته موفق شود و بتواند از پس اجرای حرکات و مسابقات بربیاید، آمادگی جسمانی یکی دیگر از مسائل مهمی است که باید رنجرها به آن دقت کنند، قدرت پا و دست و نحوه عملکرد آنها در این رشته، با سایر رشته ها متفاوت است. نینجا رنجرها نباید بیمار باشند، تنگی نفس و بیماری قلبی و از این دست بیماری ها، مستقیما روی موفقیت شما در این رشته دخیل است.»
چه کسانی نینجا می شوند؟
یکی از جالب ترین موارد درباره شته نینجا رنجر این است که بدانیم چه کسانی سمت این رشته می روند و چرا برخی از دختران با این که می دانند کار در این رشته بسیار سخت است اما باز هم سمت این رشته می آیند.
روشن نیا اعتقاد دارد دخترانی که این رشته را انتخاب می کنند، با دیگر دختران رزمی کار متفاوت هستند: «بیشتر کسانی که سمت سبک نینجا رنجر می آیند از دو گروه دختران هستند یا این که افرادی هستند که اعتماد به نفس بالایی دارند و می خواهند بیشتر یاد بگیرند و متفاوت باشند و یا این که افرادی هستند که در مقابل اعتماد به نفس پایینی دارند و آرزو دارند که بهترین شوند، البته بدلکاران و ماجراجویان زیادی را هم دیده ام که برای بهترشدن موقعیتشان به باشگاه می آیند و سعی می کنند تکنیک های ما را بیاموزند. چون نینجا شدن را برای بهترشدن زندگی حرفه ای شان، موثر می دانند.»
تینا روشن نیا که این روزها نایب رئیس سبک نینجا رنجر است می گوید برای شروع فعالیت در این رشته، خانم هایی که تاکنون هیچ ورزش رزمی ای انجام نداده اند، از دوره های پایین، تمرین هایشان را شروع می کنند و به تدریج با کسب مهارت های بیشتر می توانند کمربند دریافت کنند و به رتبه های بالاتر بروند اما افرادی که قبلا رشته رزمی را دنبال کرده اند، می توانند از تجربه های دیگر رشته ها در یادگیری این رشته استفاده کنند. «اگر یک خانم خانه دار و یا یک ورزشکاری که تاکنون اصلا ورزش رزمی را دنبال نکرده است بخواهد یک نینجا شود باید چیزی حدود ۵ سال وقت بگذارد، او در این مدت باید خیلی سخت و پی در پی تمرین کند تا بتوان یک نینجا شود.»
وقتی از تینا روشن که مربی و داور این سبک هم هست درباره آسیب هایی که در این رشته دیده است می پرسم می گوید که با وجود سال های طلانی فعالیتش، تاکنون با مشکل حاد جسمی برخورد نکرده و حتی برای شاگردانش نیز مشکل قابل توجهی نیز پیش نیامده که سلامتی جسمی فرد را خطر بینداز. او ده ها مدال طلا در رشته های مختلف رزمی دارد چون خیلی راحت می تواند در رشته هایی مانند کاراته در مسابقات شرکت کند.
«با وجود این که سالهاست یک نینجاکار هستم اما مدتی قبل در مسابقات کاراته ای که برای انتخاب اعضای تیم ملی کاراته برگزار می شد نفر اول شدم اما متسافانه موفق نشدم در مسابقات حضور داشته باشم.»
تیان روشن نیا این روزها کمربند دان پنج رشته نینجا رنجر را بدست آورده و سخت درگیر تمرینات برای شرکت در مسابقات پیشکسوتان این سبک است. یکی از عادت های خانم نینجا این است که همراه با اعضای تیمش به پارک برود و تمرین کند.
او می گوید زمانی که خانم ها، من و هم تیمی ها یا شاگردانم را در حال تمرین می بینند بسیار هیجان زده می شوند و به تمرین های ما خیره می شوند. دست آخر هم جلو می آیند و می پرسند که نام ورزش ما چیست و چطور می توانند خودشان یا فرزندانشان این روزش را دنبال کنند، زمانی که می بینم مادرها با شوق و ذوق از ما می خواهند تا به آنها و دخترانشان این رشته را آموزش دهیم بسیار خوشحال می شوم، یکی از بهترین خاطره های من به آموزش خانمی ۴۵ ساله بر می گردد که به همراه دختر ۲۰ ساله اش به باشگاه آمد و امروز برای خودش یک پا نینجا رنجرکار است.»
منبع : مجله سرنخ
