به گزارش سایت ورزش بانوان؛ علیرغم همه زحمت‌هایی که ورزشکاران، مسئولان کمیته ملی المپیک، وزارت ورزش و جوانان و مربیان کشیدند اما میزان موفقیت کاروان ایران در المپیک ریو ۲۰۱۶ کمتر از حد انتظار بود که قسمتی از این عدم موفقیت‌ها در کاروان قطعا مربوط به مسائل آمادگی ذهنی و روانی است. در همین خصوص سایت ورزش بانوان با لاله سامع، رئیس کمیته روانشناسی فدراسیون پزشکی ورزشی گفت و گویی دارد تا در خصوص ارتباط میان اعزام روانشنان و موفقیت ورزشکاران اطلاعاتی بدست آورد.
لاله سامع، دکترای روانشناسی ورزشی در ابتدا به خبرنگار سایت ورزش بانوان گفت: ورزشکاران اعزامی به المپیک ریو همگی در فدراسیون پزشکی ورزشی تحت معاینه جسمی و روانی قرار گرفتند. معاینه روانی آنها به عهده کمیته روانشناسی و معاینه جسمی آنها هر بر عهده پزشک ارتوپد و متخصص بود. در معاینات به این نتیجه رسیدیم اکثر ورزشکاران المپیکی نیاز دارند که شیوه‌های کنترل و مهارت اضطراب را بیاموزند.
دکتر سامع افزود: بسیاری از ورزشکاران مثل کیمیا علیزاده و نجمه خدمتی بار اولی بود که در رقابت‌های المپیک شرکت می‌کردند. علیزاده با اینکه در تجربه اول بسیار خوب ظاهر شد و نتیجه خوبی هم گرفت اما مطمئنا اگر روانشناس همراه او بود می‌توانست از این هم بهتر شود. جالب اینجاست روانشناسی برای اعزام همراه هیچ‌کدام از تیم‌های ورزشی ایران نبود و تیم‌ها به جز وزنه‌برداری روانشناس نداشتند.
وی ادامه داد: اگر دم رفتن یک نفر را به عنوان روانشناس عازم رقابت‌ها کنیم هیچ تاثیری نخواهد گذاشت. مسئله‌ای که در بازی‌های المپیک و یا در مسابقات آسیایی شاهد آن بودیم. روانشناس باید در طول اردوهای تمرینی ورزشکار همراه او و با روحیه او آشنا باشد. به عنوان مثال اگر من به عنوان یک روانشناس برای بار اول با کیمیا علیزاده در المپیک ریو روبه‌رو شوم و در خلال مسابقات به او بگویم نترس، مطمئنا کیمیا هیچ ارتباطی با من برقرار نخواهد کرد چون من هم مثل هزاران آدم دیگری که می‌تواند دقیقا عین همین جمله را به کیمیا بگوید، هستم با این تفاوت که روی من برچسب روانشناس خورده است. اما اگر از قبل به من اعتماد کرده باشد و هر دو شناخت کافی از هم پیدا کرده باشیم جمله من حتما تاثیرگذار خواهد بود.
رئیس کمیته روانشناسی فدراسیون پزشکی ورزشی خاطر نشان کرد: هنوز نقش روانشناس در شرایط مسابقات برای خیلی‌ها تعریف نشده است. شاید برای عده زیادی روانشناس علاوه بر ورزشکار به مربی او هم کمک روانی خواهد کرد. چرا که مربی‌ای که خودش مضطرب است و نگرانی را به ورزشکار انتقال می‌دهد هیچ‌گاه نمی‌تواند جای روانشناس را برایش پر کند.
دکتر سامع گفت: حرف من اینجا است که اگر در طول اردوهای تمرینی المپیک ریو روانشناس ورزشی در کنار ورزشکاران حضور داشت حتی اگر همراه کاروان ورزشی ایران راهی ریودوژانیرو نمی‌شد باز هم ورزشکار می‌دانست که چگونه بر اضطراب و استرس خود غلبه کند. اما اگر به صورت سمبلیک یک روانشناس نا آشنا به ورزشکاران و روحیات آنها را اعزام کنیم کاملا بی‌فایده خواهد بود. باید توجه داشته باشیم که حتی بعد از مسابقه هم ورزشکاران نیاز به روانشناس دارند تا بهتر و راحت‌تر بر استرس ناشی از شکست و یا هیجان ناشی از پیروزی غلبه کنند.
وی اذعان کرد: در طول مسابقات دیدیم که بسیاری از نمایندگان ایران به مرحله شانس مجدد رسیدند. ۱۰۰% این ورزشکار به ریکاوری روانی نیاز داشت چرا که در این مرحله تکنیک به داد او نخواهد رسید اما حضور روانشناس کمک می‌کرد تا به درک درستی از کسب نشان برنز و ازشمند بودن آن برسد تا برای بدست آوردنش تلاش کند.
رئیس کمیته روانشناسی فدراسیون پزشکی ورزشی در پایان گفت: در برخی از رشته‌های ورزشی از قبل اول و دوم و سوم مشخص شده‌اند و ورزشکار از قبل می‌داند که برای کسب تجربه در این مسابقات حاضر شده است و شانسی ندارد. قطعا من به عنوان روانشناس نمی‌توانم به او بگویم تو می‌توانی وقتی هم من و هم خودش از سطح توانایی‌هایش آگاهی داریم.
