به گزارش پایگاه خبری ورزش بانوان، عرق سرد بیتردید یکی از پرهیاهوترین فیلمهای جشنواره فیلم فجر بود. جشنوارهای که اگرچه فریادهای اعتراضی ابراهیم حاتمیکیا کارگردان به وقت شام و استقبال فوقالعاده از مغزهای کوچک زنگ زده هومن سیدی دو نقطه عطف آن به شمار میرفت ولی عرق سرد با گرتهبرداری از زندگی نیلوفر اردلان یک ستاره فوتبال بانوان یک کنجکاوی بی نهایت بود که همه را مشتاق کرد تا اثر سهیل بیرقی را ببینند و قضاوت کنند.
سهیل بیرقی با دستمایه کردن زندگی نیلوفر اردلان کاپیتان تیم فوتسال بانوان، فیلم جذابی ساخت که سر و صدای فراوانی به همراه داشت و در نهایت به اندازهای خوش ساخت بود که سیمرغ نقش اول مرد و سیمرغ نقش دوم زن را برای این فیلم به ارمغان آورد.
نیلوفر اردلان در آن مقطع ترجیح داد درباره این فیلم هیچ قضاوتی نداشته باشد و سکوت کند اما بعد از گذشت یک ماه و فروکش کردن تب جشنواره نیلوفر اردلان سوژه اصلی این فیلم سکوت خود را شکسته و درباره فیلم، پیامدهای آن و البته جزییاتش اظهارنظر میکند.
عرق سرد را در جشنواره فیلم فجر تماشا کردی؟
بله فیلم را در جشنواره تماشا کردم. فقط در این خصوص میتوانم عنوان کنم که فیلم عرق سرد تاثیر مناسب اجتماعی را به همراه داشته و پیامد خوبی برای خروج زنان نخبه از کشور داشت، در غیر این صورت این فیلم با وجود آنکه گفته میشد از روی زندگی من و اتفاقات آن ساخته شده است؛ کمترین شباهت ممکن را نداشت.
چه تاثیر و پیامدی؟ در این خصوص بیشتر صحبت میکنی؟
چند روز پیش خبری خواندم که طی آن طیبه سیاوشی نماینده مجلس اعلام کرده بود خروج زنان نخبه از کشور آزاد شده و اگر همسران آنها از خروجشان ممانعت کنند، میتوانند با مراجعه به دادگاه مربوطه مشکل خود را حل کنند. این فیلم از این جهت که چنین کمکی را به زنان کرد، میتواند خوشحال کننده برای جامعه زنان کشور باشد.
در واقع توسط این فیلم یک قانون کشورمان اصلاح شد و حق زنان در این زمینه گرفته شد. ما قرار نیست بدون اجازه همسرانمان بیخود و بیجهت به خارج از کشور سفر کنیم،
بلکه هدفمان بالا بردن پرچم ایران و اعتلای کشور است و قانون جدید میتواند از لحاظ فرهنگی نیز به سود کشورمان باشد. ما زنان همپای مردان در حال کار و تلاش هستیم و باید حقوقمان نیز یکسان باشد. اگر قرار باشد در این شرایط، حق ما کمتر باشد، کم لطفی در حق زنان است.
پس معتقدی که این فیلم سنخیتی با زندگیات ندارد؟
هیچ سنخیتی. حتی شخصیتهای آن نیز خیالی بودند اما فوتبالیست بودن زنی که میخواست از کشور خارج شود و اینکه داستان فیلم حول محور فوتبال قرار دارد این شک و شبهه را ایجاد کرده که فیلم را از روی زندگی من ساختهاند. به جز من چنین اتفاقی برای هفت، هشت بانوی ورزشکار دیگر رخ داد که سرآمد آنها خانم زهرا نعمتی پرچمدار المپیک بود که او هم در آن برهه زمانی با حمایت فدراسیون توانست از کشور خارج شود تا بعدا مشکلش را حل کنند.
بنابراین فقط میتوان به پیامد این فیلم بهعنوان یک نکته مثبت اشاره کرد که طی آن امروز زنان نخبه برای اعتلای پرچم کشورمان و نه برای مسائل دیگر میتوانند از کشور خارج شوند. ورزشکاران و سایر نخبگان در هر عرصهای به آن سوی مرزها میروند تا برای کشور خود افتخارآفرینی کنند. با این حال باز هم تاکید میکنم که این فیلم ربطی به زندگی شخصی من ندارد و با آن متفاوت است.
یک مقدار به جزییات فیلم ورود کنیم… از لحاظ معیارهای هنری فیلم را چگونه دیدی؟
به نظرم کارگردانی فیلم بد نبود و هیاهوی خوبی داشت. درست است که صحنههای فوتبالش خیلی کم بود اما از همان ابتدای فیم نظر بیننده را جلب میکند. شور و شوق فوتبالی صحنهها از همان ابتدا هیجان را به مخاطب القا کرده و تا پایان فیلم او را با خود همراه میکند. فکر میکنم بیشترین نامزدی سیمرغ نیز برای این فیلم بود.
نیلوفر اردلان نقش هنرپیشههای عرق سرد را چطور ارزیابی میکند؟
امیر جدیدی، باران کوثری و سحر دولتشاهی هرکدام در نقش خود بینظیر بودند. بخصوص باران بهعنوان یک زن فوتبالیست موفق شد نقش خودش را در عرق سرد به خوبی ایفا کند.
در سایتها خوانده بودم که او ۲۰ کیلوگرم وزنش را برای این نقش کم کرده و تمرینهایی را هم انجام داده بود و برای همین ۳-۴ دقیقه خروجی فوتبالی هم خیلی زحمت کشیده بود و کاراکتر خوبی از یک فوتبالیست و زن ورزشکار را به نمایش گذاشته بود. نقش خانم دولتشاهی هم جالب بود که بهعنوان نایب رییس فدراسیون فوتبال بیشتر در صدد این بود که برای ورزشکاران ممانعت ایجاد کند تا اینکه بخواهد یار و همراه آنها باشد.
البته او نقشش را به دور از اینکه حقیقی باشد یا خیر، خیلی خوب بازی کرده بود. امیر جدیدی را هم در گذشته همیشه در نقشهای پرجنب و جوش دیده بودم اما او در این فیلم یک شخصیت خاص و جنتلمن داشت که به خوبی آن را ایفا کرده و از پس این نقش برآمده بود.
اگر جای کارگردان فیلم بودی چه تصمیمی برای این فیلم و ساخته شدنش میگرفتی؟
اگر جای آقای بیرقی بودم از حواشی فیلم کاسته و صحنههای فوتبالی آن را بیشتر میکردم تا مردمم بیشتر فوتبال بانوان را ببینند. در واقع استقبال از این فیلم بهخاطر همین فوتبال بازی کردن زنان است و اگر صحنههای فوتبالیاش بیشتر بود و شور و شوق هواداران به خوبی نمایش داده میشد، شاید این فیلم همانطور که به قانون خروج از کشور بانوان کمک کرد، میتوانست به حضور زنان در ورزشگاهها برای تماشای مسابقات فوتبال نیز کمک کند.
حاضر بودی برای ساخت این فیلم و چیزی که مد نظرت هست به کارگردان فیلم پیش از ساخته شدنش مشاوره بدهی؟
خیر؛ ضمن اینکه اصلا مشاورهای هم در این زمینه از من گرفته نشد! این فیلم با ذهنیت نویسنده و کارگردان ساخته شده و دخلی به زندگی من ندارد. نه زندگی شخصی من و نه افراد دیگر مرتبط با فیلم.
معتقدم شخصیتها کاملا مجازی و از واقعیت به دور بوده است. خداراشکر پدر و مادر بالای سر من هستند و همیشه هم در رفاه و آسایش نسبی بودهام و اینکه بخواهم آواره و سرگردان کوچه و خیابانها شوم یا اینکه زندگیام را تحت سلطه یک روانشناس بگذارم؛ خیر اینطور نیست و صحنههایی که ساخته شده ربطی به زندگی من ندارد و شاید از روی شنیدهها، چنین خروجی از کار درآمده است.
بنابراین چون هیچ مشورتی با من نشد، این فیلم کاملا تخیلی است. من در آن برهه برای بودن و ماندن در تیم ملی جنگیدم اما مقابل قانون نمیتوانستم کاری انجام دهم.
درباره کاراکتر امیر جدیدی بهعنوان همسر بانوی فوتبالیست در فیلم بیشتر صحبت کن. یک نقش عجیب که آن هم با زندگی شخصیات در منافات بود!
شخصیت امیر جدیدی را در فیلم پسندیدم. او عاشق همسرش است و برای نگه داشتن او به هر نحوی که قانون اجازه داده است، تلاش میکند و ایرادی نمیتوان به این نقش گرفت. به نظرم جدیدی با دریافت سیمرغ بلورین برای این فیلم، مزد زحماتش را گرفت.
با اکران عمومی فیلم که مخالفتی نداری؟
این فیلم هنوز اکران عمومی نشده ولی متاسفانه هرکسی آن را دیده چنین برداشتی را داشته که از زندگی من ساخته شده و از این موضوع خیلی شاکی هستم و دستم هم به جایی بند نیست. امیدوارم برای اکران عمومی اتفاقاتی بیفتد که بیشتر از این دردسرساز نشود.
منبع: ایران ورزشی
