به گزارش سایت ورزش بانوان؛ گفتگوی خبرنگار سایت ورزش بانوان را با نسرین مرجوعیان عضو سابق تیم ملی تکواندوی بانوان، می‌خوانید که مدت‌هاست مربیگری را حیطه اصلی خود قرار داده است:
*خودت را برای خواننده‌های سایت ورزش بانوان معرفی کن؟
نسرین مرجوعیان از آذربایجان شرقی هستم. از ۸ سالگی تکواندو کار کردم، ۷ سال پیش عضو تیم ملی تکواندو بودم و مدال‌‌های زیادی کسب کردم. ولی بعدها تغییر رشته دادم و کاراته کا شدم.
*به جز تکواندو و کاراته چه رشته‌های ورزشی دیگری را تجربه کرده‌ای؟
رشته‌هایی که الان کار می‌کنم کاراته، پیلاتس، فیتنس و trx هست.
*چطور شد که به سمت تکواندو آمدی؟ دلیل اینکه از تکواندو به سمت کاراته رفتی چی بود؟
به رشته رزمی علاقه زیادی داشتم و در مسابقات داخلی شرکت می‌کردم ولی کم کم دلسرد شدم چون با اینکه نتایج قابل قبولی در تکواندو کسب می‌شد اما برای اعزام به مسابقات برون مرزی انتخاب نمی‌شدم. البته الآن نسبت به زمان ما اوضاع بهتر شده است. آن زمان کاراته را انتخاب کردم که این رشته هم آنچنان تعریفی نداشت.
*مهمترین عناینی که در دوران قهرمانی کسب کردی؟
در مسابقات استانی و بین باشگاهی همیشه مدال داشتم. در مسابقات کشوری هم موفق به کسب مدال طلا و نقره شده بودم.
*شرح حالی از خودت در حال حاضر بگو.
دیگر به عنوان ورزشکار فعالیتی در رشته‌های رزمی ندارم و فقط مربیگری می‌کنم. الان ۳۴ ساله هستم و باشگاه ورزشی دارم.
*از مشکلاتی که حین ورزش کردن با آن روبرو هستی بگو؟ چه در دوران ورزشکاری چه در حال؟
زمانیکه ورزشکار بودم، بزرگ‌ترین مشکل اغلب ورزشکاران نداشتن پشتوانه مالی بود. مجبور بودیم که تمام مسابقات را شخصا هزینه کنیم. برای چند دوره برون مرزی انتخاب شدم ولی چون از نظر مالی مشکل داشتم، نرفتم.
در حال حاضر هم مسئولین در هیئت‌ها فعالیت چندانی ندارند. ۲ ساله مربیگری بدنسازی قبول شده‌ام ولی تا به حال کارتی دریافت نکرده‌ام. کلی شاگرد پیلاتس دارم که از من سطح گرفتند ولی دوره مربیگری بیشتر از سه سال است که اصلا برگزار نمی‌شود.
*چه گله‌ای از مسئولان داری؟
متاسفانه می‌بینم کسانی بر مسند ورزش نشسته‌اند که هیچ شناختی از آن ندارند. کسی که خاک زمین نخورده باشد، کسی که با بی‌پولی مسابقه نرفته باشد، کسی که عاشق مربیگری، داوری و خود ورزش نباشد، چطور من ورزشکار و ورزش دوست را درک خواهد کرد!
*چه کسانی در موفقیت نسرین مرجوعیان سهیم هستند؟
مربیانم به خصوص استاد بافنده عزیز و صد در صد خانواده
*نگاه خانواده‌ات به ورزش بانوان چطور بود؟
زمانی که در مسابقات شرکت می‌کردم، پدر و مادرم چندان علاقه‌ای به این کار نشان نمی‌دادند. اما در حال حاضر دیگر عادت کرده‌اند.
*در آینده چه برنامه‌ای را در ورزش دنبال خواهید کرد؟
یکی از اهدافم این بود که باشگاه راه اندازی کنم و ورزش شغلم شود که به آن رسیدم. در آینده به امید خدا در پی گسترش دادن به کارم هستم. امیدوارم که گوشه‌ای از مشکلات شاگردانم و یا دوستداران ورزش را حل کنم.
*چه توصیه‌ای برای بانوانی که ورزش نمی‌کنند یا کمتر ورزش می‌کنند داری؟
چون افرادی که ورزش نمی‌کنند را درک نمی‌کنم توصیه‌ای هم برای این افراد ندارم. زندگی‌ای که در آن ورزش نباشد تصور هم نمی‌کنم.
*سطح ورزش بانوان استان شما نسبت به سایر استان‌ها؟
در زمان‌های مختلف و در رشته‌های مختلف فرق دارد.
*دیدگاه مردم در استان آذربایجان شرقی به ورزش بانوان چگونه است؟
در استان ما نسبت به قبل علاقمندی به ورزش بیشتر شده ولی هنوز جای پیشرفت دارد. باید همگی ورزش را جزو اولویت‌های زندگی قرار دهیم نه تفریح.
*حرف آخر نسرین مرجوعیان
البته که رفتن روی سکوی قهرمانی و بالا بردن پرچم ایران لذتی زاید الوصف دارد ولی کاش سطح فنی مربیان را بالاتر ببرند چرا که دانش مربیان بسترساز شکوفایی ورزشکاران است.
از طرفی امیدوارم مسئولین برای اعزام‌های برون مرزی بانوان برنامه ریزی بهتری داشته باشند.
از ما که گذشت و کم لطفی مسئولین را دیدیم و از دوران اوج خود گذشتیم. ولی امیدوارم روزهای بهتری در انتظار ورزشکاران فعلی و شاگردان ما باشد. چرا که شاهد زحمات‌شان هستم.
با تشکر از اکبر غلامی آمقانی مؤسس مدرسه استعدادیابی دوومیدانی غلامی.
