به گزارش پایگاه خبری ورزش بانوان، در خلال برگزاری لیگ دوومیدانی داخل سالن قهرمانی بانوان کشور (صبح روز (پنجشنبه) ۱۴ دی ماه در ورزشگاه آفتاب انقلاب تهران) مهسا میرزا طبیبی با پرواز ۳٫۸۰ متری، رکورد پرش با نیزه ایران را که در اختیار خودش بود بهبود بخشید. میرزا طبیبی متولد ۱۵ آذر ۱۳۷۷ ، ورزشکاری است که در سال‌های اخیر درخشش خوبی در پرش با نیزه داشته و توانسته رکوردهای خوبی از خود به جا بگذارد.
رکورددار پرش با نیزه بانوان کشور در گفتگو با خبرنگار ورزش بانوان عنوان کرد: از سه سالگی ژیمناستیک را شروع کردم، بین ۱۰ تا ۱۶ سالگی به صورت حرفه‌ای ژیمناستیک کار کردم اما به خاطر محدودیت‌هایی که این رشته در بخش بانوان برای اعزام مسابقات برون مرزی دارد، ژیمناستیک را کنار گذاشتم و تصمیم گرفتم در دوومیدانی فعالیت کنم. چون قبلا ژیمناست بودم، مربی‌ام در دوومیدانی گفت دستانت قوی است بهتر است پرش با نیزه را شروع کنی. انتخاب پرش با نیزه برای من به عنوان یک ژیمناست، انتخاب سختی نبود.
مهسا میرزا طبیبی ادامه داد: مربی من محسن ربانی رکورددار پرش با نیزه آقایان ایران است و ۳ سالی می‌شود که در این رشته فعالیت دارم. چون از ابتدا زیر نظر آقای ربانی به صورت کاملا اصولی آموزش دیدم، آسیب‌های کمتری متوجهم شد. البته چندین بار از بالا به پایین پرت شدم و ناخن‌هایم شکسته اما خوشبختانه آسیب جدی ندیدم. روزی ۳ ساعت، به غیر از جمعه‌ها در مجموعه ورزشی آفتاب انقلاب تمرین می‌کنم.
وی در خصوص استقبال کم از این رشته در ایران گفت: در ماده پرش با نیزه مسابقات دوومیدانی داخل سالن قهرمانی کشور، سه شرکت کننده داشتیم که یک نفر از ما نتوانست رکوردش را ثبت کند. پرش با نیزه در سطح جهان هم شرکت کنندگان کمتری نسبت به سایر ماده‌های دوومیدانی دارد. ضمنا دوره آموزشی طولانی مدتی هم دارد، به همین دلیل من در ایران اولین دختری هستم که رکورد پرش با نیزه ملی را ثبت و آن را جابه‌جا هم کردم.
رکورددار پرش با نیزه بانوان در پایان اظهار کرد: این مسابقات انتخابی تیم ملی برای بازی‌های آسیایی دوومیدانی داخل سالن به میزبانی ایران بود. همه با آمادگی کامل آمده بودند تا جواز حضور در رقابت‌های آسیایی را پیدا کنند. مسابقات آسیایی، اولین رقابت بین المللی است که من در آن شرکت خواهم کرد. به همین دلیل برای جابه‌جایی رکوردم تلاش زیادی کردم. اگر تا زمان برگزاری مسابقات آسیایی رکوردم را به ۴۰ متر ارتقا بدهم ممکن است شانس مدال داشته باشم.
