به گزارش پایگاه خبری ورزش بانوان ، فرانک پرتو آذر در گفت‌وگو با ایسنا در مورد خرید دوچرخه جدید و تامین هزینه‌های آن بیان کرد: با وجود این که در قهرمانی آسیا مدال گرفتم اما همچنان دارم هزینه‌هایم را از جیب می‌دهم، البته فدراسیون قول مساعدت داده است. مساله دیگری که وجود دارد این است که من دوچرخه ندارم. بعد از قهرمانی آسیا اعلام کردم که دوچرخه من قدیمی است و با این دوچرخه نمی‌توانم در رویداد مهمی چون بازی‌های آسیایی شرکت کنم و نیاز است که برای من دوچرخه تهیه شود.
او ادامه داد: از طرفی چون هزینه دوچرخه بالاست خودم نمی‌توانم هزینه‌اش را تقبل کنم. با توجه به قول‌هایی که اداره کل ورزش و جوانان شیراز به من داده بود که حمایتم می‌کند من دوچرخه‌ای را با اعتبار خودم و با قیمت خیلی خوب گرفتم و قرار شد پولش را بعدا پرداخت کنم، اما الان در این حمایتی که قرار بود از من شود اما و اگر آمده است و اعلام کرده‌اند نصف هزینه را پرداخت می‌کنند. از طرفی مشکل دیگری که وجود دارد این است که قرار است همان پول را هم به صورت ریال به من بدهند در حالی که من باید پول را به صورت یورو پرداخت کنم از این رو من چگونه می‌توانم آن پول را به یورو با نرخ آزاد تبدیل کنم؟ اگر فدراسیون و وزارت ورزش کمک کنند که بتوانم یورو دولتی بگیرم، حداقل هزینه‌هایم کم‌تر می‌شود.
دارنده مدال برنز دوچرخه‌سواری کوهستان قهرمانی آسیا با اشاره به این که برای گرفتن آن دوچرخه اعتبار خود را گذاشته است تاکید کرد: من به عنوان ورزشکار تمرین‌هایم را کامل انجام می‌دهم. تمام تلاشم را می‌کنم و کم نمی‌گذارم تا در بازی‌های آسیایی بتوانم پرچم ایران را به اهتزاز درآورم. از این رو به هیچ عنوان کوتاهی نمی‌کنم. اما بازی‌های آسیایی رویدادی نیست که بتوان تنها رفت. من خودم را در قهرمانی آسیا ثابت کردم و انتظار داشتم بعد از آن مسابقه‌ها شرایطم بهتر شود. من همه کاری انجام دادم تا دوچرخه زودتر به دستم برسد و تا بازی‌های آسیایی بتوانم خودم را با آن هماهنگ کنم اما در حال حاضر به جای این که تمام تمرکزم روی تمرین‌ها باشد، مشغله فکری‌ام این شده که اگر پول دوچرخه تامین نشود چه کار باید کنم چون اعتبارم را گذاشته‌ام. در این شرایط اگر یورو به نرخ دولتی به من داده شود به من خیلی کمک می‌کند. از مسوولان وزارت ورزش خواهش می‌کنم در این قضیه من را حمایت کنند چون خیلی به مشکل برخوردم.
بانوی رکابزن ایران با اشاره به این که اسپانسر ندارد، گفت: با توجه به این که اسپانسر ندارم، شرایطم از لحاظ مالی خیلی سخت است و غیر از دوچرخه لوازم دیگر احتیاج دارم و بحث تغذیه هم مهم است و ما نمی‌توانیم هر چیزی که به دست‌مان رسید را بخوریم. از طرفی قرار بود اردویی در اروپا داشته باشیم اما هنوز ویزا نگرفته‌ایم و اردوی تیم ملی هم برگزار نشده است. بنابراین چون اردو نداشتیم می‌خواستم در مسابقه‌ها شرکت کنم اما در کشوری که نیاز به ویزا نداشته باشد مسابقه برگزار نمی‌شد تا این که متوجه مسابقات صربستان شدم و هزینه‌اش را قرض گرفتم و در مسابقه‌ها شرکت کردم.
او ادامه داد: در مسابقات صربستان، رکابزنان کشورهای دیگر با امکانات کامل، مربی و مکانیسین به مسابقه‌ها آمده بودند اما من تنها بودم با این حال از عملکردم در آن مسابقه کاملا راضی هستم. مساله اساسی این است که ما معضل حضور در مسابقه داریم. قبلا در ترکیه که ویزا نمی‌خواهد مسابقه‌های زیادی برگزار می‌شد اما اکنون تمام مسابقه‌های آن بعد از بازی‌های آسیایی برگزار می‌شود. فدراسیون قول داده که حمایت می‌کند اما ما تا الان خیلی خوب جلو آمدیم ولی برای انجام یک کار بزرگ نیاز داریم سرمایه‌گذاری شود.
