به گزارش پایگاه خبری ورزش بانوان؛ سعیده علی کاپیتان تیم ملی بسکتبال سه نفره بانوان ایران درنشست تخصصی حلقه مطالعاتی مسائل اجتماعی زنان انجمن جامعه شناسی ایران، با عنوان “چالش‌های ورزش زنان در ایران” با انتقاد از نوع نگاه به ورزش زنان گفت: چند وقت پیش در رسانه‌ای پیام‌ها را می‌خواندم که می‌گفتند اصلا چه معنی دارد زنان ورزش می‌کنند؟ در واقع در میان مردان هم لازم است این فرهنگ جا بیفتد و شاید یکی از دلایلی که این حق از زنان گرفته شده این است که مسئولان ورزش مردان هستند. بر اساس تجربه‌ام می‌گویم که واقعا گاهی به دلیل اینکه مسئولان فدراسیون‌مان مرد بوده است اهمیتی به ورزش زنان نداند.
اودر ادامه بیان کرد: زنانه و مردانه کردن ورزش واقعا خنده‌دار است چون زنان و مردان نسبت به خودشان سنجیده می‌شوند و نباید چنین موضوعی وجود داشته باشد. زن و ورزشکار بودن در این کشور سخت است، چون دائم باید تلاش کنیم و انرژی بگذاریم تا ثابت کنیم که نه تنها ضعیف نیستیم بلکه گاهی قوی‌تر از مردان هستیم.
کاپیتان تیم ملی بسکتبال سه نفره بانوان به وضعیت اسپانسری ورزش بانوان اشاره کرد و گفت: در این زمینه مشکلاتی وجود دارد، شاید در میان زنان بسکتبالیست بیشترین درآمد را داشته باشم، اما بازهم با این درآمد به سختی می‌توان زندگی کرد. اسپانسرها حمایت نمی‌کنند در نتیجه به زنان ورزشکار آسیب می‌رسد. خیلی از هم تیمی‌هایم مجبور شدند در سن کم از ورزش حرفه‌ای خداحافظی کنند چون هیچ حمایتی نشدند.
زنانه و مردانه کردن ورزش واقعا خنده‌دار است
او در ادامه عدم پوشش خبری ورزش زنان را دلیلی برای حمایت کم اسپانسرها دانست و بیان کرد: عدم پوشش خبری جذابیتی برای اسپانسرها نمی‌گذارد که زنان را حمایت کنند. زنان گاهی نسبت به مردان در رنکینگ ورزشی جایگاه بالاتری دارند مثلا رنکینگ تیمی که فعلا در آن بازی می‌کنم ۱۱ جهان است در حالی که مردان در رتبه ۷۳ جهان قرار دارند. عدم پوشش خبری وعدم توجه مسئولان و اسپانسرها است که باعث شده کسی از جایگاه بسکتبال زنان در جهان خبر نداشته باشد. حتی در دور مقدماتی جام جهانی فیلیپین جزء ۱۰ بازیکن امتیازآور قرار گرفتم اما کسی خبردار نشد در حالی که اگر ورزشکار مرد بود اینگونه با این موضوع برخورد نمی‌کردند.
علی در مورد وضعیت بسکتبال بانوان گفت: در سال‌های اخیر اتفاق‌های خوبی در بسکتبال بانوان افتاده است و بعد از ۴۰ سال حجاب اسلامی‌مان توسط فدراسیون جهانی بسکتبال تایید شد که توانستیم در میدان‌های بین المللی حضور پیدا کنیم. این موضوع هم خوشحال کننده و هم ناراحت کننده است، ناراحت به این دلیل که در بهترین سال‌های جوانی خود نتوانستیم تجربه مسابقه‌های بین المللی را داشته باشیم.
او با بیان این موضوع که ۴۰سال پشت درهای بسته بودیم بیان کرد: حدود ۱۲ سال تمرین می‌کردیم ولی هیچ بازی رسمی در سطح جهانی نداشتیم. حتی خودم از ۱۲ سالگی در تیم بودم و در کل دوبار مسابقه دادم اما وقتی عشق باشد آنقدر می‌جنگیم و فشار می‌آوریم تا به نتیجه برسیم.
او درادامه افزود: تایید لباس‌مان موضوع جالبی بود، روزی یک مربی به من و همبازی‌ام گفت که مسابقه‌ای در ترکمنستان برگزار می‌شود و تا الان کسی از ایران در آن شرکت نکرده است اسپانسر پیدا کردم که شما به این تورنمنت رسمی بروید. اما فدراسیون به آن مربی گفت تیم ملی هیچ نوع حمایت مالی نمی‌شود. در نهایت با اسپانسر شخصی‌مان در مسابقه شرکت کردیم اما وقتی برگشتیم فدراسیون بسکتبال به دلیل اینکه به طور شخصی رفته بودیم نزدیک بود ما را محروم کند که جریان حجاب هم آنجا جرقه خورد و به همراه بقیه گروه از آن موقع تلاش کردیم که فشار بیاوریم تا لباس خاص خود را تایید کنیم که در نهایت موفق شدیم. حدود ۶ ماه بعد لباس بسکتبال‌مان تایید شد.
علی در پایان به حمایت خانواده‌اش اشاره کرد و گفت: از خانواده‌ای اهل ورزش هستم هرچند حرفه‌ای نبودند اما با ورزش آشنا بودند و تاحدی حمایتم کردند اما کسانی را می‌شناسم که بازیکن تیم ملی هستند ولی پدرشان اجازه نمی‌هد به اردو بیاید. این موضوع‌ها مشکلات خاص ورزش زنان است که یک بازیکن ستاره توسط پدرش و به دلایل سنتی از حضور حرفه‌ای در ورزش منع می‌شود. امیدوارم خیلی زود این مشکلات برطرف شود و زنان و ورزشکاران زن بتوانند به حق گرفته شده‌شان برسند.
در این نشست علاوه بر سعیده علی، بیتا مدنی پژوهشگر حوزه جنسیت و دکتری جامعه شناسی فرهنگی و فاطمه سعیدخواه عضو حلقه مطالعاتی مسائل اجتماعی زنان و کارشناسی حقوق نیز حضور داشتند.
